Echt alleen zijn.. kan ik dat wel?

Ik wacht op de trein van Rotterdam naar Schiphol. De trein komt net op tijd aanrijden en ik zoek een plekje in de tweede klas. Om mijn tijd in de trein wat sneller te laten gaan, bel ik mijn beste vriendin op. We kletsen over belangrijke zaken terwijl de verbinding tienduizend keer verbroken wordt omdat mijn trein onder allerlei tunnels door moet rijden. Wij houden vol en bellen elkaar telkens stug weer op nadat de verbinding verbroken is.

De terugreis van Schiphol naar Rotterdam.

Ik wacht op Schiphol op mijn trein die ook nog eens 10 minuten vertraging heeft. Ik bel mijn moeder op om te vertellen hoe mijn avond was terwijl ik een cinnemanroll naar binnen werk. Beseffend dat ik op de heenweg ook al een chocolade koek gegeten had en mezelf toch proberen wijs te maken dat ik het verdien.

Aangekomen in Rotterdam en lopend naar mijn fiets besef ik mij dat ik telkens de neiging heb om te bellen. Praten over mijn dag, mijn ervaringen en mijn gevoelens delen. Fietsend naar huis en om mij heen kijkend geniet ik ineens van mijn fietstocht alleen. Denkend aan waarom ik al de hele dag wil bellen en wil praten en niet instaat ben te zitten en te zijn. De hele dag ben ik druk, race ik van les naar les, van stad naar stad en heb de hele dag mensen om mijn heen. Krijg veel informatie naar mijn hoofd geslingerd en altijd vele indrukken. Door deze digitale en makkelijk communicatieve wereld ben ik geneigd om veel te bellen. Maar waarom niet eens alleen de dag doorbrengen?

Nu ik dit aan het schrijven ben en alleen in mijn kamer zit (zoals ik altijd alleen in mijn kamer zit), moet ik denken aan mijn zus. Die nu voor een maand in India zit, yoga lessen volgt en de hele week op zondag na intern zit en geen contact mag hebben met de buiten wereld en dus ook geen telefoon. Echt leren alleen te zijn en te leven met jezelf en met wie jij bent. Geen papa of mama of vrienden die je even kunnen helpen bij het maken van een moeilijke beslissing of als je, je even heel verschrikkelijk voelt.

Ik zou heel graag met mijzelf die uitdaging aan willen gaan. Een week geen telefoon, weg uit die digitale wereld en leven met mijzelf en de wereld om mij heen. Leven in het hier en nu.

Maar is dat nog wel mogelijk? Kan ik wel een week lang zonder telefoon leven? Ik mis alle informatie uit de honderden groepen in mijn WhatsApp, mijn werk-app, de belangrijke zaken codarts-app, mt2sekte-app, de 5 verdwaalde zielen-app, studentenpanelbitches-app, Sanna bedenkt een naam-app, MT2A-app, Homiesss!-app, kaassoufflees-app, MT2 communicatie-app ect...

Hier de opname van de koortjes voor urban.

MORGEN HALF 8 GEZAMENLIJKE KLAS BESPREKING Hee, kun je toevallig dit weekend iets leuks doen samen? SPRAAK VALT MORGEN UIT!!

Een week lang ontgaat mij alles op het gebied van social media, terwijl social media de enige manier is waarop wij buiten persoonlijk contact met elkaar communiceren. En toch wil ik het gaan proberen.

Misschien niet alleen, misschien probeer ik mensen in mijn omgeving over te halen om met mij mee te doen. Wie weet..

Ik wil voelen hoe het is om echt op mijzelf te zijn. Alleen in mijn kamer te zetten en mij te vermaken met boeken, schrijven, piano spelen, koken en zitten en voor mij uit staren.

Ik vind het eng maar dat maakt het ook zo ontzettend interessant en uitdagend.

Wie doet er mee?

Liefs,

DJ