No stress, is het nieuwe motto!

Ik zit achter mijn bureau, kijk naar mijn plaatjes muur met sentimentele teksten als: Het mooiste wat je kunt worden is jezelf. Niet perfect is ook goed, leave a little spartkle wherever you go en ga zo maar door. De eerste schoolweek zit erop en wonder boven wonder ben ik heel erg relax. Vandaar het thema NO STRESS!

De zomervakantie is altijd een moment van opluchting, vrijheid en het gevoel dat je weer kan ademhalen en kan opladen voor het nieuwe schoolseizoen. Ik kan met recht zeggen dat mijn gehele vakantie in teken stond van deze zaken maar nog wel het meest in het teken van: genieten!!

Nieuwe uitdagingen aan gaan, nieuwe passies ontdekken, leven, uitgaan, alles doen wat je het hele jaar eigenlijk had willen doen maar jezelf daar de tijd niet voor gaf.

Tuurlijk he, je school is belangrijk en school staat ook echt op nummer 1. Ik geloof dat als je jezelf de tijd en de ruimte geeft om ook te ontspannen en leuke dingen te doen, dat alle informatie die je op school tot je neemt, sneller een plek krijgt in jou hersenen of in je lichaam.

Nu komt er een anekdote over vroeger:

Als jong puber meisje zat ik op taples. Elke zaterdagmiddag had ik 1 uur taples. Mijn ouders hadden een houten plank gekocht zodat ik in mijn kamer mijn oefeningen kon oefenen. Ik wil dat ik kon zeggen dat ik ook daadwerkelijk elke week mijn oefeningen deed, maar tevergeefs. Ik oefende wel eens maar niet zo structureel en gedisciplineerd als ik het zou willen zien.

Tijdens de taples zat ik ongelofelijk te klunzen als het ging om het: pull back. Een best lastige tap oefeningen die ik heel graag wilde kunnen maar ik kon het niet..

Een week later kwam ik terug in de taples. Dat was het moment dat ik realiseerde dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn. Ik kon eindelijk de pull back!! en niet omdat ik zoveel geoefend had thuis, nee ik had eigenlijk helemaal niet geoefend.

Mijn voeten en benen hadden gewoon even de tijd en rust nodig om het te verwerken, en tadaaa verwerkt en al kwam ik die zaterdag naar de taples. (geheel onbewust natuurlijk)

Ik begon al bijna te huilen toen ik hoorde dat we weer aan die verschrikkelijke pull back gingen werken....

Maar ja moraal van het verhaal: geef jezelf de tijd om lesstof te verwerken door gewoon ook is niet zoveel te doen.

Ik denk dat de mensen die mij kennen echt denken: donna?? wat is er met je gebeurd?? Dit ben jij niet..

Nee klopt, maar dit wordt wel de insteek voor dit jaar!!

Doe genoeg maar niet teveel!!

Liefs,

DJ